Şu günlerde enerji denen şey ancak multi-vitaminlerle geliyor dostlar. Öyle şarkıyla olacak iş değil.
Maksat, şarkıyı ne kadar sevdiğimi, “sen nehirleri yataklarında ayırırdın da örterdin üstümü” cümlesini ilk duyduğumdaki hissimi arada hatırlayayım. Bir de sözlükte şu alttaki entryyi okudum ki yazanı kıskanacak kadar beğendim. Şarkıyı ne kadar sevdimse, büyümeyi o kadar sevmedim. Tek derdimin ders arası manzarada yer bulamamak olduğu günlere dönesim var şiddetle.. O kadar şiddetli ki mutsuzum artık ben de..
ah işte büyümek kavak yelleri dizisindeki gibi olsaydı, değil canlar.
geceleri kemiklerime çarpan (eskiden) büyüme ağrısının yerine koymak istediğim
arada bir içime uğrasın ama uzun kalmasın istediğim (çağırırsan gelir- bkz kuantum fiziği)
kalacağını bildiğim, yerini sevmiş bir şarkıdır.
artık büyümek bir çatıda bülent ortaçgil ya da duman dinlemenin, aşık olmanın, dünyaya cömertçe şaşırmanın, adı konmayan sıkıntıları anlamaya çalışmanın ötesindedir. büyümek ötede kaldığında bize kalansa bir masa etrafında toplanmak.
On behalf of all the fish in the universe: Yes, we have memory!
Aquarium 
Leave a comment